Żarówka stroboskopowa - historia i zastosowanie

Żarówka stroboskopowa to żarówka, której powstanie datuje się na rok 1931. Harold Eugene "Doc" Edgerton prowadził badania nad efektem stroboskopowym. Przypisuje mu się wiele zasług w tej dziedzinie. Światło emitowane przez żarówki stroboskopowe charakteryzuje się dużą intensywnością. Oprócz tego posiada duże spektrum. Źródło światła to lampa ksenonowa. Temperatura barwowa wynosi około 5600 kelwinów. Żarówki stroboskopowe są zdolne do częstego mrugania - nawet kilkadziesiąt razy na sekundę. W latach 60. XX wieku zostały spopularyzowane - wykorzystywano je w wielu klubach.

Historia żarówek stroboskopowych

Światło stroboskopowe było popularne na scenach klubowych w latach 60. XX wieku. Wtedy było często używane w celu wzmacniania efektów działania narkotyków LSD. Ken Kesey używał światła stroboskopowego w połączeniu z muzyką Grateful Dead podczas ich legendarnych Acid Tests. Danny Williams był pionierem w stosowaniu wielu stroboskopów, slajdów i projekcji filmowych. Na prośbę Billa Grahama Williams zbudował ulepszony stroboskopowy pokaz świetlny do wykorzystania w Fillmore West.

Żarówka stroboskopowa - zastosowanie

Światła stroboskopowe są używane w celach naukowych i przemysłowych, w klubach. Są tam wykorzystywane do tworzenia iluzji spowolnionego ruchu. Oprócz tego często wykorzystuje się je do oświetlenia przeciwkolizyjnego w samolotach, jak i na wysokich obiektach stacjonarnych, takich jak telewizja i radio-wieże. Są również używane w systemach alarmowych , oświetleniach awaryjnych w pojazdach, teatralnym oświetleniu (zwłaszcza do symulowania błyskawic), jak i widzialnych z dużej odległości świateł. Wciąż są one szeroko stosowane przez organy ścigania i innych pojazdach ratowniczych. Są one jednak powoli zastępowane przez żarówki w technologii LED. Stroboskopy są używane przez płetwonurków jako urządzenie sygnalizujące nagłe wypadki.

Światła stroboskopowe są często używane w nocnych klubach i tzw. rave, czyli skocznych imprezach lub spotkaniach polegających na tańczeniu i piciu napojów procentowych. Są one również dostępne do użytku domowego w celu uzyskania efektów specjalnych lub dostarczenia rozrywki.

Światło stroboskopowe a epilepsja

Światło stroboskopowe może mieć poważne skutki zdrowotne dla pacjentów chorych na padaczkę światłoczułą. Mowa tutaj o objawach takich jak drgawki. Bardzo niepokojące wydarzenie miało miejsce w 1997 roku w Japonii - wówczas jeden z odcinków serialu animowanego "Pokemon", Denno Senshi Porygon zawierał scenę przedstawiającą ogromną eksplozję migających czerwonych i niebieskich świateł. Obejrzenie tego odcinka przez dzieci spowodowało, że prawie 700 z nich znalazło się w szpitalach. Znajdujące się w bajce błyski były jasnymi światłami stroboskopowymi. Składało się na nie bardzo wiele kolorów. Efekt stroboskopowy wynosił około 12 Hz. Aż 95% z hospitalizowanych dzieci uskarżało się na zawroty głowy.

Większość żarówek stroboskopowych dostępnych obecnie w sprzedaży posiada wbudowane fabrycznie ograniczenia w ich wewnętrznych oscylatorach do poziomu około 10-12 Hz, czyli 10-12 błysków na sekundę. Kilka lat temu zostały przeprowadzone badania dotyczące wpływu żarówek stroboskopowych na osoby zmagające się z epilepsją. U większości przebadanych objawy pojawiały się na poziomie 15 Hz - 70 Hz. Nie odnotowywano drgawek przy poziomie rzędu 8 Hz.